(Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010)
Η για πολύ καιρό διαφημιζόμενη προεκλογικά πριν από χρόνια «επανίδρυση του κράτους» από τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, καθώς και ο σχηματισμός μικρού και ευέλικτου υπουργικού συμβουλίου, και η επίσης διαφημιζόμενη προεκλογικά από τον νυν πρωθυπουργό, στην πρόσφατη προεκλογική περίοδο, Γεώργιο Παπανδρέου έτοιμη λύση όλων των προβλημάτων του τόπου, υποσχέσεις που εκ των πραγμάτων απεδείχθησαν και αποδεικνύονται αναντίστοιχες με τις πράξεις των κυβερνήσεών τους και με την πραγματικότητα, όπως τη βιώνει ο έλλην πολίτης, ενισχύουν ακόμη περισσότερο την αναξιοπιστία των πολιτικών, αναξιοπιστία που είναι απολύτως απαραίτητη για τη δημοκρατική ομαλότητα και την ευημερία αυτού του τόπου.
Σε ένα πράγμα ομολογουμένως η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου επιτυγχάνει στο μέγιστο δυνατό βαθμό: στην επικοινωνιακή πολιτική. Η αλλαγή της ονομασίας των Υπουργείων (ας ελπίσουμε να μην επιβεβαιωθεί η παροιμία «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς»), η λεγόμενη «ανοικτή ηλεκτρονική διακυβέρνηση και δημόσια διαβούλευση», η δήθεν ανοικτή αξιοκρατική και υπερκομματική επιλογή των γραμματέων, η ζωντανή μετάδοση συνεδριών του Υπουργικού Συμβουλίου, η πρόσκληση συμμετοχής σ’ αυτές τις συνεδριάσεις τόσο του Συνηγόρου του Πολίτη όσο και του Αρχιεπισκόπου, κ.ά. δημιουργούν αναμφισβητήτως, παρά την δικαιολογημένη επιφυλακτικότητα, θετικές εντυπώσεις στους πολίτες.
Ωστόσο, η αντιμετώπιση των προβλημάτων είναι ένα άλλο θέμα όχι καθαρά επικοινωνιακό. Ήδη προβληματισμός υπάρχει και από στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, τα οποία επιρρίπτουν στην κυβέρνησή τους κατηγορίες για «απραξία, ασυνεννοησία και σύγχυση» (Βάσω Παπανδρέου), για «επικοινωνιακά τρίκ» (Παπουτσής), αδυναμία λειτουργίας της κυβερνήσεως λόγω «αντιεξουσιαστών υπουργών» (Κώστας Γείτονας) και αντιπαλότητας μεταξύ τους. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες (ΤΟ ΒΗΜΑ 17.1.10), δεκαέξι θέσεις ειδικών και γενικών γραμματέων σταα υπουργεία παραμένουν κενές, όπως κενές παραμένουν ακόμη πολλές θέσεις προέδρων και ΔΣ σε πολλούς οργανισμούς του Δημοσίου τομέα.
Η προσπάθεια αλληλοϋπονόμευσης των αντιπάλων κομμάτων, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της αξιοπιστίας της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την περαιτέρω επιδείνωση των οικονομικών, κατά κύριο λόγο, προβλημάτων. Όταν η ίδια η Κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός διακηρύσσουν με κάθε ευκαιρία ότι η χώρα βρίσκεται στο χείλος της χρεωκοπίας, επαναλαμβάνουν διαρκώς ότι βρίσκεται στην εντατική, τι και πώς περιμένουν ότι θα αντιδράσουν οι οικονομικοί κύκλοι είτε της ΕΕ είτε διεθνώς;
Κι ενώ ο λαός επιφορτίζεται και πάλι με δυσβάστακτα βάρη, για να βγεί η χώρα από την οικονομική κρίση, στην οποία σημειωτέον την οδήγησαν τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα μετά τη πτώση της δικτατορίας, ουδείς αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη, ουδεμία κυβέρνηση τολμά να προβεί σε ριζικές αλλαγές, σε μια ουσιαστική και όχι μόνο στα λόγια επανίδρυση του κράτους, ουδεμία κυβέρνηση τολμά να περικόψει κατ’ αρχήν τα απαράδεκτα προνόμια των βουλευτών και να καταργήσει την υπέρογκη δαπάνη για τη λεγόμενη χρηματοδότηση των κομμάτων, ουδεμία κυβέρνηση και κανένα κόμμα προτείνει τη ριζική αναθεώρηση του Συντάγματος, την ουσιαστική μείωση του μεγάλου αριθμού των βουλευτών, την αναδιάρθρωση της Δημόσιας Υπηρεσίας, την κατάργηση όλων των πάσης λογής χρηματοβόρων συμβουλίων και συμβούλων, τη δημοκρατική και διαφανή οργάνωση των κομμάτων (ας μην ξεχνάμε ότι τουλάχιστον τα δύο μεγάλα κόμματα βαρύνονται με συγκεκριμένες κατηγορίες ή και βάσιμες υποψίες για παράνομη χρηματοδότηση), την οριστική πάταξη της διαφθοράς, της αναξιοκρατίας και του κομματισμού, κ.ά.
Η ανάδειξη στην αρχηγία της ΝΔ νέου ηγέτη, του Αντώνη Σαμαρά, με άμεση δημοκρατική ψηφοφορία οκτακοσίων και πλέον χιλιάδων μελών, δημιουργεί μια νέα προοπτική - τουλάχιστον έτσι ελπίζουν όσοι ψήφισαν τον συγκεκριμένο υποψήφιο -για ριζικές και επαναστατικές προτάσεις για την αναμόρφωση του πολιτικού βίου της χώρας και την ανάκτηση της χαμένης από καιρό αξιοπιστίας των πολιτικών. Αν ο νέος αρχηγός δεν αξιοποιήσει αυτή την εντολή που έλαβε και αφήσει βαθμηδόν να αποδυναμωθεί, θα διαπράξει ασυγχώρητο λάθος.
Η άμεση, έστω και περιορισμένης κλίμακος, συμμετοχή του λαού στα τεκταινόμενα των κομμάτων, τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στη ΝΔ, δεν πρέπει να παραμείνει ως μια ευκαιριακή και μόνο εκδήλωση της θελήσεως των πολιτών. Ο τόπος έχει ανάγκη από αμεσώτερη δημοκρατία, η οποία μπορεί να καθιερωθεί με την ενεργοποίηση των προνοιών του Συντάγματος για διενέργεια δημοψηφισμάτων, αλλά και με άλλες καινοτόμες αλλαγές.
Όπως διακηρύσσει το Σύνταγμα, «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία» (άρθρο 1). Είναι αδιανόητο να θεωρείται ότι εξαντλείται αυτό το δικαίωμα, δηλ. της λαϊκής κυριαρχίας, στις εθνικές εκλογές. Η λαϊκή κυριαρχία πρέπει να είναι, όπως ορίζει το Σύνταγμα, το θεμέλιο όλων των σημαντικών αποφάσεων της Κυβερνήσεως. Ουδεμία εκλεγμένη κυβέρνηση παίρνει λευκή επιταγή από τον Ελληνικό λαό.
Η λαϊκή κυριαρχία καταστρατηγείται αρκετά συχνά, όπως τουλάχιστον δείχνουν πολλές φορές οι δημοσκοπήσεις, από Κυβερνητικές αποφάσεις για θέματα που αφορούν είτε την εσωτερική είτε την εξωτερική πολιτική της χώρας.
Ένα και μόνο παράδειγμα αρκεί, πιστεύουμε, για να φανεί η αντίθεση μεταξύ των κυβερνητικών αποφάσεων και της λαϊκής κυριαρχίας. Ενώ σε όλες τις δημοσκοπήσεις ο λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι αντίθετος με την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, οι Κυβερνήσεις τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ είναι υπέρμαχες της ενταξιακής πορείας και της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, αδιαφορώντας για τις τραγικές συνέπειες που θα έχει η πλήρης ένταξη για τον ελληνισμό. Δεν αποτελεί αυτό καταπάτηση και περιφρόνηση της λαϊκής κυριαρχίας;
Περιφρόνηση επίσης της λαϊκής κυριαρχίας αποτελεί η παραπληροφόρησή του. Είναι υποχρέωση των πολιτικών και δικαίωμα του λαού να γνωρίζει πλήρως και επακριβώς με την παράθεση αξιόπιστων κάθε φορά στοιχείων την πραγματική εικόνα του κάθε προβλήματος και τις προτεινόμενες για τη λύση του θέσεις των κομμάτων. Δεν είναι νοητό, παραδείγματος χάριν, να μη γνωρίζει ο ελληνικός λαός την πραγματική εικόνα της οικονομίας από τη μεταπολίτευση και μετά.
Πόσα χρήματα εισέρρευσαν στη χώρα, πώς τα διαχειρίστηκαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ποιοι δημιούργησαν το τεράστιο δημόσιο χρέος, ποιο ήταν το χρέος που παρέλαβαν και ποιο αυτό που παρέδωσαν, έτσι ώστε ο λαός να γνωρίζει την πραγματικότητα και την αλήθεια και να μην παρασύρεται από τα λόγια των πολιτικών.
Ο σεβασμός στη λαϊκή κυριαρχία είναι και πρέπει να είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας, ο σεβασμός όμως αυτός δεν αρκεί να είναι λόγω αλλά έργω. Έμπρακτος σεβασμός στη λαϊκή κυριαρχία πρωτίστως σημαίνει η εκάστοτε κυβέρνηση να γνωρίζει, τουλάχιστον για τα μεγάλα ζητήματα του τόπου, π.χ. θέματα που αφορούν την εξωτερική πολιτική ( π.χ. σχέσεις με Τουρκία ή την ονομασία της ΠΓΔΜ) ή εσωτερικά (όπως λόγου χάριν το θέμα της ιθαγένειας των μεταναστών), μέσω δημοψηφισμάτων τη θέληση του λαού και να αποφασίζει σύμφωνα με αυτήν. Διαφορετικά, πρόκειται για μια νοθευμένη μορφή δημοκρατίας, όπου ο πρωθυπουργός, στηριζόμενος στην πλειοψηφία και στην κομματική πειθαρχία, είναι ουσιαστικά απόλυτος μονάρχης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου