(25.12.2009)
Θλιβερός ο απολογισμός της πρωτοφανούς αναταραχής της περασμένης εβδομάδος.
Οι οικονομικές καταστροφές είναι περίπου υπολογίσιμες, οι ηθικές και πολιτικο-κοινωνικές συνέπειες ανυπολόγιστες.
Οι πρώτες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, ανέρχονται σε 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ (565 εμπορικές επιχειρήσεις καταστράφηκαν ολοσχερώς ή σχεδόν ολοσχερώς από εμπρησμούς και πλιάτσικο, 180 τραπεζικά καταστήματα υπήρξαν στόχος των διαδηλωτών, το εμπορικό κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης νέκρωσαν τουλάχιστον για μία εβδομάδα). Σε μια εξαιρετικά δύσκολη διεθνώς οικονομική συγκυρία, το οικονομικό αυτό πλήγμα είναι ασυγχώρητο και αδικαιολόγητο. Οι δεύτερες, ηθικές και πολιτικο-κοινωνικές συνέπειες, είναι αδύνατο να προσδιοριστούν επακριβώς.
Αυτές τις δύσκολες μέρες η μεν αστυνομία έδειξε να είναι ανήμπορη και με κολοβή τη θέλησή της (πιθανόν κατόπιν άνωθεν εντολών) να αντιμετωπίσει τις βιαιοπραγίες, η δε πολιτική ηγεσία ανέτοιμη και άτολμη, για να μην πούμε τρομοκρατημένη, μπροστά στη διαμορφούμενη τραγική κατάσταση. Οι ατυχείς δηλώσεις αφενός του προϊσταμένου υπουργού των Εσωτερικών και η ανεξήγητη αδράνεια της Κυβερνήσεως, ιδιαίτερα τα πρώτα εικοσιτετράωρα, έδωσαν την εντύπωση σε όλους ότι η αστυνομία δεν πρόκειται να επέμβει επιθετικά για να καταστείλει το κύμα βίας και λεηλασιών.
Τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως, ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ με τις δηλώσεις τόσο του ανώριμου πολιτικά προέδρου του κ. Τσίμπρα, όσο και του χρήζοντος ψυχιατρικής αναλύσεως κ. Αλαβάνου, αντί να βοηθήσουν στον περιορισμό των εκτρόπων, έδωσαν την εντύπωση ότι τα επικροτούν, και «χαϊδεύοντας τα αυτιά» των κουκουλοφόρων, όπως χαρακτηριστικά επεσήμανε η γενική γραμματέας του ΚΚΕ κ. Παπαρήγα, θεώρησαν ότι είναι καλό και συμφέρον για το κόμμα «να ψαρεύει σε θολά νερά» ψήφους. Η δε μείζων αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ, πάλι βρήκε την ευκαιρία να επιτεθεί στον πρωθυπουργό και να προσπαθήσει να επωφεληθεί κομματικά.
Το πρώτο, επομένως, συμπέρασμα είναι ότι η πολιτική ηγεσία του τόπου συμπεριφέρθηκε και πάλι ανεύθυνα και καιροσκοπικά, το δε αστυνομικό σώμα έδωσε την εντύπωση της ανικανότητας να προστατεύσει τη ζωή και την περιουσία των πολιτών, όπως είναι το συνταγματικό της καθήκον. Οι αιτίες βέβαια θα πρέπει να διερευνηθούν από τους πολιτικούς προϊσταμένους, ώστε να γίνουν οι αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις. Ωστόσο, είναι κοινό μυστικό ότι πρωτίστως ο κομματισμός και η ευνοιοκρατία είναι η κυρία αιτία της «διαλύσεως» της αστυνομίας, η κακή εκπαίδευση, η έλλειψη δημοκρατικής συνειδήσεως, η πιθανή αλαζονεία που δημιουργείται από την ισχύ που περιβάλλονται, καθώς και άλλες.
Ένα δεύτερο ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο αυτό το «ξέσπασμα» ήταν αυθόρμητο ή όχι. Θα πρέπει να δεχτούμε ότι πολλοί, αγανακτισμένοι από τον θάνατο του νεαρού μαθητή, βγήκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν την οργή τους. Ωστόσο, θα πρέπει να δεχτούμε επίσης ότι ο άτυχος θάνατος του μαθητή χρησιμοποιήθηκε ως σπινθήρας για πολλούς άλλους που απλώς περίμεναν κάποια πρόφαση για να βγουν στους δρόμους και να διοχετεύσουν τα αντικοινωνικά τους συναισθήματα με τις γνωστές σε όλους ετήσιες και επαναλαμβανόμενες βιαιοπραγίες.
Είναι όμως εξίσου πιθανό ξένες μυστικές υπηρεσίες να δραστηριοποιούνται και να εκμεταλλεύονται τέτοιες καταστάσεις για την υλοποίηση των στόχων τους με το να χρησιμοποιούν προβοκάτορες για την πρόκληση κλίματος δυσαρέσκειας και αγανάκτησης κατά της σημερινής Κυβερνήσεως, η οποία, πρωτοστατούντος του Πρωθυπουργού κ. Καραμανλή, προέβη σε ενέργειες αντίθετες με τη θέληση και τα συμφέροντα των Η.Π.Α. (π.χ. το βέτο στο Βουκουρέστι και κυρίως οι συμφωνίες με τη Ρωσσία για τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου).
Αυτή η άποψη ενισχύεται, αφενός, από τις γνωστές μεθόδους που χρησιμοποίησε η CIA κατά καιρούς για ανατροπή δυσμενών προς αυτούς καθεστώτων, δεύτερο, από τα γεγονότα του τελευταίου κυρίως εξαμήνου στη χώρα μας, και τρίτο από το γεγονός της συγχρονισμένης σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδος «εκρήξεως» βιαίων και πρωτόγνωρων αντιδράσεων.
Τρίτη παρατήρηση. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όπως έχουμε δηλώσει επανειλημμένα το τελευταίο διάστημα, συμπεριφέρθηκαν εντελώς ανεύθυνα, υποδαυλίζοντας στην ουσία τη συνέχιση των διαδηλώσεων και, άθελά τους βέβαια, των βιαιοπραγιών. Είναι καιρός πια και χρέος της δικαιοσύνης να βάλει φραγμό στην ασυδοσία τους, αλλιώς με τη δύναμη της εικόνας που έχουν στη διάθεσή τους μπορούν, ανάλογα με τα συμφέροντά τους ή τις τυχόν δεσμεύσεις τους σε ντόπια ή ξένα κέντρα, να ανεβάζουν και να κατεβάζουν κυβερνήσεις διαμορφώνοντας αναλόγως ευνοϊκό ή εχθρικό κλίμα.
Τέταρτο.
Η νέα γενιά που φάνηκε να πρωτοστατεί σε αυτές τις κινητοποιήσεις – εννοούμε πρωτίστως τους μαθητές και λιγότερο τους φοιτητές – δρα ανεξέλεγκτα χωρίς ιδανικά και χωρίς ηθικούς φραγμούς ή απλά συμπεριφέρεται έτσι με ζωηρότητα και υπερβολή, όπως ταιριάζει στην ηλικία της; Η απάντηση φαίνεται να είναι καταφατική ως προς το δεύτερο σκέλος της ερωτήσεως. Νέοι είναι, φυσικό είναι να ενεργούν με υπερβολή. Ωστόσο, θα πρέπει να δεχτούμε ότι και μέσα στους μαθητικούς κόλπους δρουν και πρωτοστατούν μαθητές καθοδηγούμενοι από μεγαλύτερους, κομματικά εξαρτώμενους.
Η συντριπτική πλειοψηφία των νέων, μαθητών και σπουδαστών, είναι παιδιά με ήθος, παιδιά που επιθυμούν μια κοινωνία καλύτερη και δικαιότερη από αυτήν που βιώνουν σήμερα. Υπάρχουν όμως και σε αυτούς εκείνοι που για διάφορους λόγους (διάλυση οικογενειών, οικογενειακή βία, οικονομική εξαθλίωση, έλλειψη γονικής μέριμνας και επίβλεψης, ναρκωτικά) είναι επιρρεπείς στην παραβατικότητα και στη βίαιη συμπεριφορά, όπως βλέπουμε εξάλλου συχνά και μέσα ή έξω από τα ποδοσφαιρικά γήπεδα.
Πολύς λόγος έγινε τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από τα έντυπα μέσα ενημέρωσης ότι δήθεν η «εξέγερση» των νέων οφείλεται στο ό,τι είναι αγανακτισμένοι, επειδή βλέπουν τα ιδανικά τους να έχουν προδοθεί από τις σημερινές γενιές των ενηλίκων. Αυτή είναι μια πολύ απλοϊκή εξήγηση. Σήμερα οι περισσότεροι νέοι έχουν τις καλύτερες εκπαιδευτικές ευκαιρίες σε σύγκριση με το παρελθόν και ζουν συνήθως σε συνθήκες, κοινωνικο-οικονομικές, ασυγκρίτως καλύτερες από αυτές μέσα στις οποίες έζησαν οι γονείς και οι παππούδες τους.
Υπαρκτό βεβαίως και κρίσιμο είναι το πρόβλημα της ποιότητας της εκπαιδεύσεως που παρέχεται στους νέους, καθώς και το πρόβλημα της ανεργίας. Τα πολιτικά κόμματα που είχαν την εξουσία είναι κυρίως υπεύθυνα για αυτά τα σοβαρά ζητήματα. Ατομική όμως ευθύνη φέρουν και οι γονείς και ο κάθε πολίτης. Η μεν ανεργία σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην καλλιεργούμενη στην ελληνική κοινωνία και οικογένεια νοοτροπία ότι η χειρωνακτική εργασία δεν είναι για τα παιδιά μας!
Όταν ξένοι μετανάστες, πάνω από ένα εκατομμύριο, δουλεύουν στην Ελλάδα σε γεωργικές/ αγροτικές και οικοδομικές εργασίες, δεν μπορεί κανείς να ισχυρισθεί εύκολα ότι δεν υπάρχουν ευκαιρίες για εργασία. Με αυτή τη νοοτροπία σε λίγες δεκαετίες οι μεν μετανάστες θα είναι τα αφεντικά, και οι καθαυτό έλληνες υπάλληλοι και εργάτες σε επιχειρήσεις των μεταναστών.
Το πρόβλημα της παιδείας είναι σοβαρότατο. Σύμφωνα με μια παράδοση, ο Δημοσθένης, ο μεγαλύτερος ρήτορας της αρχαιότητας και ίσως όλου του κόσμου, όταν ρωτήθηκε ποιο θεωρεί ότι είναι το σπουδαιότερο στοιχείο της ρητορικής, απάντησε ότι είναι η υποκριτική τέχνη.
Και στην ερώτηση ποιο είναι το δεύτερο και το τρίτο αμέσως σπουδαιότερο μετά από αυτό, έδωσε την ίδια απάντηση. Κατ’ αναλογίαν, θα λέγαμε ότι το πιο σπουδαίο και σημαντικό για την ελληνική κοινωνία, και πρώτο και δεύτερο και τρίτο, είναί η παιδεία. Παιδεία όμως αρίστη.
Παιδεία πρώτης τάξεως, με καλά καταρτισμένους εκπαιδευτικούς λειτουργούς, συχνά εποπτευόμενους και καλά αμειβόμενους, με κατάλληλα αναλυτικά προγράμματα, με σύγχρονα διδακτικά συγγράμματα για τους μαθητές και τους καθηγητές, με συγκεκριμένους εκπαιδευτικούς στόχους για τη διαμόρφωση ώριμων και υπεύθυνων πολιτών, που θα αισθάνονται ότι είναι μέλη ενός συνόλου με δικαιώματα και υποχρεώσεις, με ισορροπημένη τεχνολογική και ανθρωπιστική παιδεία, με ανάδειξη των παραδοσιακών και δοκιμασμένων ανά τους αιώνες αξιών του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού, είναι η μόνη οδός για την οικονομική ανόρθωση της χώρας, αλλά και την έξοδο από την κοινωνικο-πολιτική και ηθική κρίση που περνάει ο τόπος μας.
Αν δεν κατανοήσει η ελληνική πολιτική ηγεσία και η ελληνική κοινωνία ότι η αρίστη παιδεία είναι ο θεμέλιος λίθος στον οποίο θα στηριχθεί όλο το μελλοντικό οικοδόμημα, οικονομικό / κοινωνικό / ιδεολογικό / εθνικό, της πατρίδας μας, φοβάμαι ότι μας περιμένουν ακόμη μεγαλύτερα δεινά.
Τελευταίο, αλλά όχι και ασήμαντο. Είδαμε και διαβάσαμε στις εφημερίδες ότι μεταξύ των ταραξιών ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό απετελείτο από μετανάστες, ιδιαίτερα μεταξύ αυτών που έκαναν το πλιάτσικο στα εμπορικά καταστήματα των Αθηνών. Είναι ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο στα ελληνικά χρονικά.
Η δημογραφική αλλαγή που συντελείται ανεξέλεγκτα τις τελευταίες δεκαετίες, με την αύξηση του ποσοστού των οικονομικών μεταναστών, νόμιμων αλλά και παράνομων, στο 10% περίπου του ελληνικού πληθυσμού, ιδιαίτερα από άτομα που δεν εντάσσονται ομαλά στην ελληνική κοινωνία, είναι σίγουρο ότι θα δημιουργήσει κάποια στιγμή, όπως συνέβη και με άλλες χώρες με ανάλογα προβλήματα, κοινωνική έκρηξη που δεν θα είμαστε σε θέση ως οργανωμένη κοινωνία και ως πολιτεία να αντιμετωπίσουμε.
Είναι επείγουσα ανάγκη, προτού φτάσουμε σε ακραία φαινόμενα, οι πολιτικοί ταγοί του τόπου να αφήσουν κατά μέρος το ψευδεπίγραφο τάχα ενδιαφέρον τους για τους μετανάστες και τα διάφορα υποκριτικά σλόγκαν για ρατσισμό και ξενοφοβία και να λάβουν μέτρα για τον περιορισμό του μεταναστευτικού ρεύματος προς τη χώρα μας, που είναι πρόδηλο ότι τα επόμενα χρόνια θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο, λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσεως και των συνθηκών που επικρατούν στις Αφρικανικές και Ασιατικές χώρες.
Ένα τελευταίο ερώτημα. Ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα;
Ποιος θα υποστεί το οικονομικό βάρος των εκατομμυρίων ευρώ;
«Μα, θέλει και ρώτημα;», θα απαντήσει ο καθένας, « Ο έλληνας φορολογούμενος πολίτης!»
Και αφού η πολιτική ηγεσία του τόπου στάθηκε κατώτερη των περιστάσεων και δεν μπόρεσε να διαφυλάξει την περιουσία των πολιτών, γιατί να μη θυσιάσουν τα πολιτικά κόμματα την κρατική επιχορήγηση προς τα κόμματά τους για την ανακούφιση των παθόντων; Εξάλλου, μέσα στις σημερινές δύσκολες – που προβλέπονται να γίνουν ακόμη δυσκολότερες - συνθήκες της ελληνικής οικονομίας και όταν το δημόσιο χρέος της χώρας μας πλησιάζει τα 280 δισεκατομμύρια ευρώ (αποτέλεσμα της κακοδιαχείρισης και της σπατάλης της πολιτικής ηγεσίας) αυτή η επιχορήγηση αποτελεί πολυτέλεια και σκάνδαλο και θα πρέπει να καταργηθεί άμεσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου