ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ !

(Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010)

Ο σημερινός πρωθυπουργός της Ελλάδος, εμπνευσμένος, ως γεννηθείς από αμερικανίδα μητέρα, ανατραφείς και σπουδάσας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και τον Καναδά, και επηρεασμένος, όπως αποδεικνύεται, από τις Αμερικανικές αξίες της πολιτιστικής πανσπερμίας ιδιαίτερα των ΗΠΑ, είναι αποφασισμένος, χωρίς ουσιαστικό διάλογο για το μεγάλο και κρίσιμο πρόβλημα των μεταναστών, με την πλειοψηφία που διαθέτει στη βουλή των Ελλήνων, με τη συμπόρευση των αριστερών κομμάτων, να επιβάλη την από πολλούς «προοδευτικούς» πολλά διαφημιζόμενη «πολυπολιτισμικότητα» (διάβαζε, πολυεθνικότητα) και στη χώρα μας.

Η ανικανότητα και η ασυγχώρητη για δεκαετίες αμέλεια  των προηγούμενων κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτό, όπως και τα άλλα σοβαρά προβλήματα του τόπου, είχε ως συνέπεια να οξυνθή ακόμη περισσότερο και η λύση του να γίνεται συν τω χρόνω πολυπλοκώτερη και δυσκολώτερη.

Σε σχετικό δημοσίευμά μας (Πρωινός Λόγος, 13-14.6.09 «Ανάγκη λήψης μέτρων για τους μετανάστες») είχαμε επισημάνει, όταν σχεδόν ουδείς ησχολείτο με το πρόβλημα αυτό, τους κινδύνους από την αθρόα και συστηματική εισροή λαθρομεταναστών, τα δικαιώματά τους και την αντιμετώπισή τους από την ελληνική κοινωνία, καθώς και την επείγουσα ανάγκη επιλύσεώς του.

Έκτοτε, ο προβληματισμός έχει επεκταθεί, ιδιαίτερα στα έντυπα μέσα ενημερώσεως. Δυστυχώς, όμως, απουσιάζει ένας οργανωμένος και ουσιαστικός διάλογος μεταξύ των κομμάτων, καθώς και στην κοινωνία. Οι πολίτες παραμένουν για άλλη μια φορά ανενημέρωτοι για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά δεν λαμβάνεται υπόψιν η όποια βούλησή τους, αφού δεν ερωτώνται με τη διενέργεια σχετικού δημοψηφίσματος, παραβιάζεται δηλαδή για άλλη μια φορά η βασική δημοκρατική αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Το επιχείρημα ότι το κυβερνών κόμμα έλαβε πρόσφατα τη λαϊκή εντολή και μάλιστα με μεγάλη πλειοψηφία δεν αναιρεί την καταστρατήγηση της λαϊκής κυριαρχίας, η οποία σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύεται στην Καθημερινή (31.1.10) είναι αντίθετη με τις επιλογές της Κυβέρνησης Παπανδρέου σ’ αυτό το θέμα.

Ενδεικτική της διαθέσεως των Ελλήνων πολιτών είναι τα σχετικά στοιχεία που παρατίθενται: Το 72% έχει τη γνώμη ότι η μεταναστευτική πολιτική δεν είναι όσο θα έπρεπε αυστηρή. Το 60% περίπου πιστεύει ότι βλάπτει τη χώρα.Το 88% ότι πρέπει να υπάρχει περιορισμός στον αριθμό των μεταναστών. Το 58% ότι βλάπτει οικονομικά και πολιτιστικά την Ελλάδα, και ένα μεγάλο ποσοστό, 45%, ότι αυξάνει την ανεργία. Το 80% θεωρεί τη μακροχρόνια διαμονή (από 6 έως και 20 χρόνια) ως απαραίτητη προϋπόθεση, μαζί με την απασχόληση (70%), τη φοίτηση σε σχολείο ή πανεπιστήμιο (56%), τη γέννηση στην Ελλάδα (50%) και την καλή γνώση της ελληνικής 43%), που θεωρούνται προϋποθέσεις από ένα άλλο μεγάλο ποσοστό. Το 75% πιστεύει ότι η αύξηση της εγκληματικότητας είναι μια από τις επιπτώσεις της μεγάλης εισροής μεταναστών.

Ακόμη όμως χειρότερο είναι ότι το δημοψήφισμα, το ελάχιστο κατάλοιπο της άμεσης δημοκρατίας, θεωρείται από  πολλούς που αυτοαποκαλούνται «προοδευτικοί» ως άχρηστο και περιττό στην περίπτωση αυτή, παραχωρώντας έτσι την υποστήριξη του δικαιώματος αυτού στον ΛΑΟΣ και θεωρώντας όσους τυχόν συμμερίζονται αυτή την άποψη, περί διενέργειας δηλαδή δημοψηφίσματος, ως ακροδεξιούς! 

Με βάση αυτή τη λογική θα πρέπει να θεωρήσουμε την Ελβετία, όπου τα δημοψηφίσματα για τα φλέγοντα κάθε φορά ζητήματα είναι συχνά, ως αυταρχικό κράτος και τους πολίτες ως ακροδεξιούς!

 Η αντιμετώπιση του  προβλήματος αυτού τόσο από τα κόμματα όσο και από τους πολίτες δυστυχώς γίνεται ως επί το πλείστον με ένα πολωτικό τρόπο, ανάλογα με την κομματική ή την «πολιτική» τοποθέτησή τους και αρκετά συχνά τα «επιχειρήματα» που προβάλλουν δεν είναι παρά υβριστικοί χαρακτηρισμοί εναντίον όσων έχουν διαφορετική άποψη.

Τα αριστερά κόμματα (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και οι εξωκοινοβουλευτικές και αναρχικές ομάδες), συναγωνιζόμενα σε «προοδευτικότητα» και λαϊκισμό, με κάποιες μικρές διαφοροποιήσεις, απαιτούν την νομιμοποίηση και πολιτογράφηση όλων των μεταναστών, αδιαφορώντας για τις τραγικές κοινωνικές, οικονομικές και εθνικές συνέπειες ενός τέτοιου ενδεχομένου, βαυκαλιζόμενοι με την λεγόμενη «αδελφοσύνη» των λαών και του λαϊκού προλεταριάτου.

Η δεξιά με κύριο εκφραστή τον ΛΑΟΣ είναι άκρως επιφυλακτική στο ενδεχόμενο αυτό, επικαλούμενη εθνικούς κινδύνους λόγω της δημογραφικής αλλοίωσης που θα επέλθη και την αλλοίωση της ελληνικής εθνικής ταυτότητος.

Η ΝΔ φέρει τις δικές της ευθύνες για την επιδείνωση του προβλήματος. Η προηγούμενη κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή όχι μόνο προέβη σε διαδοχικές πολιτογραφήσεις αλλοδαπών, αλλά ψήφισε και τον Ν.3284/2004 σύμφωνα με τον οποίο «Την ελληνική ιθαγένεια αποκτά από τη γέννησή του και όποιος γεννιέται σε ελληνικό έδαφος, εφόσον δεν αποκτά με τη γέννησή του αλλοδαπή ιθαγένεια ή είναι άγνωστης ιθαγένειας». 

Δεν γνώριζε η τότε κυβέρνηση ότι οι μετανάστες κρύβουν συνήθως τη χώρα προέλευσής τους, ώστε να μην επαναπατρισθούν, για λόγους σκοπιμότητας; Η διάταξη αυτή ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου σε ένα θέμα για το οποίο θα έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικοί οι πολιτικοί μας, για να μην καταστήσουν την Ελλάδα κύριο προορισμό και καταφύγιο εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών.

Η τωρινή θέση της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως δεν είναι απολύτως αρνητική στις προτάσεις της Κυβερνήσεως. Διαφοροποιείται μόνο στο ό,τι προτείνει κατά βάση μεγαλύτερα χρονικά όρια νόμιμης παραμονής στην Ελλάδα και βαθύτερης ενσωμάτωσης στην ελληνική κουλτούρα και πολιτισμό.

Το πρόβλημα είναι πολύπλοκο και ο προβληματισμός που αναπτύχθηκε μέχρι τώρα δεν είναι επαρκής για να δοθούν σοβαρές απαντήσεις στο φλέγον αυτό πρόβλημα.

Τα ερωτήματα είναι πολλά:

Πόσοι τελικά νόμιμοι και παράνομοι μετανάστες ζουν στη χώρα μας; Πόσοι από αυτούς εργάζονται, ποια είναι η οικογενειακή τους κατάσταση, ποια η χώρα προέλευσης, ποιου θρησκεύματος είναι; Πόσα παιδιά μεταναστών και από ποιες χώρες προέλευσης φοιτούν στα δημόσια ελληνικά σχολεία; 

Η χορήγηση ελληνικής ιθαγένειας στα παιδιά που γεννιούνται εδώ ποιες συνακόλουθες συνέπειες ως προς την ιθαγένεια των γονέων τους θα έχη; 

Είναι σωστό να χορηγηθή η ιθαγένεια ομαδικά με συνοπτικές διαδικασίες ή ατομικά κατά περίπτωση; Αν θα δοθή, σε ποιους πρέπει να δοθή και πότε, με τη γέννησή τους ή την ενηλικίωσή τους; 

Υπάρχει ή όχι ελληνική εθνική ταυτότητα και, αν υπάρχη, ποια είναι τα χαρακτηριστικά της; Υπάρχει κίνδυνος δημογραφικής αλλοίωσης του πληθυσμού της χώρας μας και, αν ναι, πώς πρέπει να συσχετισθή αυτό με την πολιτογράφηση των μεταναστών; 

Η δημογραφική αλλοίωση μπορεί να δημιουργήση προβλήματα στην εθνική ασφάλεια της χώρας με τη σχετική εκμετάλλευσή της από γειτονικές χώρες; Μπορεί και πρέπει η Ελλάδα να καταστή πολυεθνική κοινωνία; Οφείλει η Ελλάδα να μιμηθή τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες ως  προς αυτό το θέμα, μη λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι αυτές, επειδή υπήρξαν αποικιακές δυνάμεις, ήταν απόλυτα φυσιολογικό να δέχονται μετανάστες από τις πρώην αποικίες τους; Είναι απαραίτητο προαπαιτούμενο η χορήγηση της ιθαγένειας για την εξασφάλιση των ατομικών δικαιωμάτων των νομίμως διαμενόντων στη χώρα μας ή μήπως υπάρχει μια σύγχυση μεταξύ των δύο αυτών διαφορετικών εννοιών; 

Η ενσωμάτωση των νόμιμων μεταναστών θα πρέπει να είναι προϋπόθεση για την πολιτογράφηση, και ποια είναι η έννοια της ενσωμάτωσής τους στην ελληνική κοινωνία; Δεν προϋποθέτει αυτό την καλή γνώση της ελληνικής γλώσσας, περάτωση των εγκυκλίων σπουδών στην ενναετή υποχρεωτική παιδεία, την επαρκή γνώση του ελληνικού πολιτισμού και του τρόπου ζωής,  το καθαρό ποινικό μητρώο, τη δυνατότητα να συντηρήση οικονομικά τον εαυτό του και, αν έχη οικογένεια, και την οικογένειά του;

Και πάνω από όλα, δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη χορήγηση της ιθαγένειας η ετοιμότητα και η προθυμία να υπερασπισθή ο πολιτογραφούμενος, αν χρειαστή, την ακεραιότητα και την ασφάλεια της νέας του πατρίδας;

Οι απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα δεν είναι δυνατόν να απαντηθούν με αλληλοκατηγορίες εκ μέρους όσων υποστηρίζουν διαφορετικές και αντιθετικές απόψεις. Απαιτείται σοβαρή και υπεύθυνη συζήτηση, πριν από την λήψη οποιασδήποτε αποφάσεως για χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας, επειδή θα είναι πολύ δύσκολο ή μάλλον αδύνατο να ανακληθή  εκ των υστέρων. Εκτός και αν δεχτή κανείς ότι είναι προαποφασισμένο από τη σημερινή κυβέρνηση η λήψη τέτοιων μέτρων που θα δημιουργήσει μια πολυεθνική κοινωνία στη χώρα μας!

Οι συνθήκες όμως και οι παραδόσεις είναι εντελώς διαφορετικές για τη χώρα μας, και σε μεγάλο βαθμό και στις Ευρωπαϊκές χώρες, από ό,τι συμβαίνει στις κατεξοχήν πολυεθνικές κοινωνίες, όπως είναι οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η Αυστραλία.

Κατ’ αρχήν, οι υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες υπήρξαν αποικιακές δυνάμεις και πολλοί από τους μετανάστες προέρχονται από τις πρώην αποικίες τους. Η Ελλάδα, αντιθέτως, δεν υπήρξε αποικιακή δύναμη, βρισκόταν υπό τον Οθωμανικό ζυγό και αγωνιζόταν για την εθνική της παλιγγενεσία.

Επιπλέον, όπως σωστά παρατηρεί ο Hutchinson, Αναπληρωτής Καθηγητής στο London School of Economics (Οικονομικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου), σε ένα άκρως ενδιαφέρον δημοσίευμά του στην προαναφερθείσα έκδοση της Καθημερινής, οι τρείς χώρες που προαναφέραμε, είναι χώρες εποίκων. Ακόμη όμως και σ’ αυτές τις χώρες αναπτύσσεται η άποψη ότι «η προστασία της κουλτούρας της πλειοψηφίας είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και ειρήνης».

Θα πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψιν και τα κάτωθι δεδομένα:

Πρώτο: Είναι γεγονός που αποδεικνύεται από τις εμπειρίες των άλλων ευρωπαϊκών κρατών με μεγάλους αριθμούς μουσουλμάνων μεταναστών, ότι οι μουσουλμάνοι μετανάστες αναπαράγουν στη δεύτερη πατρίδα τους τις συνήθειες και την κουλτούρα της πατρίδας τους και δεν ενσωματώνονται στις κοινωνίες που διαβιούν. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η γκετοποίηση των Τούρκων μεταναστών στη Γερμανία και τα προβλήματα που δημιουργούνται κάθε τόσο στη Γαλλία από την αδυναμία ενσωμάτωσης και αφομοίωσης των μουσουλμάνων μεταναστών (βλ. και Hutchinson).

Δεύτερο: Η δημογραφική γήρανση του πληθυσμού, η οποία θα είναι αρκετά οξυμμένη μετά από 10-20 χρόνια περίπου. Δεδομένου ότι οι μουσουλμάνοι συνήθως είναι πολύτεκνοι, η αλλαγή της δημογραφικής σύνθεσης του πληθυσμού στην Ελλάδα σε είκοσι χρόνια θα πρέπει να θεωρτείται ως βεβαιότητα, με ανεξέλεγκτες συνέπειες για την εθνική υπόσταση της ίδιας της χώρας μας, αφού είναι γνωστό ότι η αύξηση του μουσουλμανικού πληθυσμού στη χώρα μας είναι ένας από τους στόχους της Τουρκίας, ώστε να ελέγχη μελλοντικά τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα.

Τρίτο: Υπάρχει μια σύγχυση μεταξύ των εννοιών της ενσωμάτωσης των μεταναστών αφενός και της χορήγησης ιθαγένειας σ’ αυτούς αφετέρου. Είναι τοις πάσι γνωστό ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών στη χώρα μας βρίσκονται εδώ για οικονομικούς λόγους, Ελάχιστοι είναι αυτοί που άφησαν την πατρίδα τους, επειδή κινδύνευε η ζωή τους από το καθεστώς της χώρας τους.  Η χορήγηση ιθαγένειας θεωρείται από αυτούς ως ένα μέσο για να λύσουν το οικονομικό τους πρόβλημα.

Τέταρτο: Η εισροή λαθρομεταναστών στη χώρα μας λόγω της ιδιάζουσας γεωγραφικής συνθέσεώς της δεν πρόκειται να ελεγχθή αποτελεσματικά και να μειωθή, λόγω και της αρνήσεως της Τουρκίας  να ελέγχη αποτελεσματικά τα σύνορά της και να δέχεται πίσω τους λαθρομετανάστες για τους προαναφερθέντες λόγους. Η ευκολία χορήγησης της ιθαγένειας θα καταστήση τη χώρα μας πόλο έλξης λαθρομεταναστών.

Πέμπτο: Σύμφωνα με πληροφορίες των ίδιων των μεταναστών, στην Αθήνα ζουν γύρω στις 700.000 νόμιμοι ή παράνομοι μουσουλμάνοι μετανάστες! 

Μπορεί κανείς εύκολα να φαντασθεί ποια θα είναι η δημογραφική κατάσταση της χώρας σε μερικές δεκαετίες. Όσοι «προοδευτικοί» παραβλέπουν αυτά τα δεδομένα και εύκολα κατηγορούν όποιον έχει αντιρρήσεις ή επιφυλάξεις για το νομοσχέδιο που κατατίθεται από την Κυβέρνηση Παπανδρέου ως «ξενόφοβο», «ρατσιστή», «φασίστα» και «μισαλλόδοξο», «ακροδεξιό», «συντηρητικό» κ.ά., μάλλον θα πρέπει να θεωρηθούν ότι εν αγνοία τους ή ενσυνειδήτως υποσκάπτουν την έννοια του εθνικού κράτους και της ελληνικής εθνικής ταυτότητας ως υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης και ως «εθνομηδενιστές».

Έκτο: Διατυπώντεται το επιχείρημα από μερικούς ότι τα κυρίαρχα συστατικά της ελληνικής εθνικής ταυτότότητας, η γλώσσα, η θρησκεία και ο παραδόσεις, δεν αποτελούν προϋπόθεση για την πολιτική και κοινωνική ένταξη των μεταναστών, προσκομίζοντας ως παράδειγμα τους μουσουλμάνους της Θράκης! 

Είναι αλήθεια ότι οι μουσουλμάνοι της Θράκης είναι έλληνες πολίτες, έχουν δηλαδή την ελληνική ιθαγένια, πόσων όμως από αυτούς η κουλτούρα  είναι ελληνική και πόσοι από αυτούς σε ενδεχόμενη εθνική κρίση θα υπερασπιστούν τον εθνικό χώρο και πόσοι (πολύ περισσότεροι) δεν θα διστάσουν να στραφούν εναντίον της χώρας στην οποία διαβιούν; Αυτοί οι μουσουλμάνοι, οι οποίοι με την ανεξέλεγκτη δράση του Τουρκικού προξενείου στη Θράκη, αυτοαποκαλούνται Τούρκοι και δραστηριοποιούνται παντοιοτρόπως προετοιμάζοντας το έδαφος για απόσχιση ή αυτονομία, δεν θα συνεργαστούν με τους μουσουλμάνους που θα νομιμοποιηθούν, για να εκμεταλλευτούν πολιτικά την κατάσταση εξυπηρετώντας τους απώτερους στόχους της Άγκυρας;

Ένα επιπλέον σοβαρό επιχειρημα είναι ότι ουδείς γνωρίζει, όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, πόσοι ακριβώς είναι οι μετανάστες, νόμιμοι και παράνομοι, και ποιας εθνικότητας και ποιου θρησκεύματος.  Η ενσωμάτωσή τους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από αυτούς τους δύο παράγοντες. Οι προερχόμενοι από χώρες με ευρωπαϊκή κουλτούρα γρήγορα ενσωματώνονται στην ελληνική κοινωνία. Δεν γίνεται όμως το ίδιο με άλλους από χώρες με εντελώς διαφορετική παράδοση και θρήσκευμα.

Μερικοί, όπως ο κ. Μάρτιν Μπάλτουιν-Έντουαρτς από το Μεσογειακό Παρατηρητήριο Μετανάστευσης, βλέπουν την πολιτογράφηση των παιδιών των μεταναστών στην Ελλάδα με το πρίσμα της αγοράς εργασίας. Αξίζει να επισημανθή η θέση του, για να αντιληφθή ο Έλληνας πολίτης τη μελλοντική πραγματικότητα στη χώρα μας. Μιλώντας για τη χορήγηση της ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών σημειώνει: «Καθώς στην πλειονότητά τους έχουν γεννηθεί μετά το 1996, θα χρειαστούν τουλάχιστον άλλα 10 χρόνια μέχρι να βγουν στην αγορά εργασίας. Η χρονική αυτή στιγμή (δηλαδή το 2020) συμπίπτει με αιφνίδια άνοδο της δημογραφικής γήρανσης στην Ελλάδα, οπότε η ύπαρξή τους στην αγορά εργασίας θα είναι απαραίτητη».

Με βάση τα σημερινά «επίσημα» δεδομένα, αν και όχι απολύτως ακριβή, οι νόμιμοι μετανάστες ανέρχονται στο 8,2% του πληθυσμού, δηλαδή πλησιάζουν το ένα εκατομμύριο, ενώ οι λαθρομετανάστες υπολογίζονται επισήμως μεν στις 280.000, ο αριθμός τους όμως είναι σίγουρα πολύ μεγαλύτερος και θα πλησιάζη το ένα εκατομμύριο, δηλαδή συνολικά οι μετανάστες αποτελούν σήμερα το 15-16% του ελληνικού πληθυσμού. Το 43% τωμ Ελλήνων πολιτών, σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύεται στην Καθημερινή (31.12.10), θεωρεί ότι οι μετανάστες έχουν ξεπεράσει τα δύο εκατομμύρια, ενώ άλλο ένα 26% πιστεύει ότι κυμαίνονται μεταξύ ενός και δύο εκατομμυρίων.

Σε μια δεκαετία περίπου, λαμβανομένης υπόψιν, αφενός, της υπογεννητικότητας και της γήρανσης του ελληνικού πληθυσμού και, αφ’ ετέρου, της υπεργεννητικότητας ιδιαίτερα του μουσουλμανικού στοιχείου, το ποσοστό αυτό θα ανέλθη στο 30% του ελληνικού πληθυσμού. Παράλληλα, ο πληθυσμός της Τουρκίας θα φτάσει τα 100.000.000 και των Αλβανών πιθανότατα σε 10.000.000, ενώ η Ελλάδα λόγω της υπογεννητικότητας θα μετατραπή σε χώρα ηλικιωμένων, με συνέπεια να καταστή, όπως σωστά σημειώνει ο περίφημος Έλληνογερμανός διανοητής Παναγιώτης Κονδύλης, de facto δορυφόρος της Τουρκίας με περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα και κράτος υπό κηδεμονία, ανίσχυρη και ανίκανη να προστατεύση τον συρρικνωμένο εθνικό χώρο, όπως δυστυχώς συμβαίνει από την Μικρασιατική καταστροφή και εντεύθεν.

Με αυτά τα δεδομένα, θα πρέπει να θεωρείται απολύτως βέβαιο ότι θα σχηματισθούν μουσουλμανικά και αλβανικά κόμματα, τα οποία ελεγχόμενα και καθοδηγούμενα από τις γειτονικές χώρες όχι μόνο θα επηρεάζουν, αλλά θα καθορίζουν την ελληνική εσωτερική και εξωτερική πολιτική.

Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος το 1929, μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών, είχει δηλώσει με ικανοποίηση και αισιοδοξία ότι «είμεθα ένα Έθνος ομοιογενές κατά 95% περίπου» και ότι αυτός ήταν «ένας εκ των σπουδαίων λόγων που δικαιολογούν την αισιοδοξίαν μου διά την ικανοποιητικήν εξέλιξιν των Ελληνικών Πραγμάτων».

Δυστυχώς, με την πολιτική που άσκησαν και ασκούν οι Ελληνικές κυβερνήσεις πραγματοποιούνται σταδιακά και μεθοδικά τα Τουρκικά σχέδια εκπορθήσεως της Ελλάδος εκ των έσω χωρίς πόλεμο, όπως είχε δηλώσει ο Τουργούτ Οζάλ ότι «αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια ανθρώπους από εδώ μεριά για να τελειώνουμε μια και καλή μ’ αυτούς».

Η Τουρκία φαίνεται να εφαρμόζη για την Ελλάδα τους ίδιους σχεδιασμούς που έχει και για την Κύπρο. Εκεί, χωρίς προσχήματα, εφαρμόζει το σχέδιό της με τον παράνομο εποικισμό, αποσκοπώντας αρχικά να εξισώση τον μουσουλμανικό (Τουρκοκυπριακό λεγόμενο) πληθυσμό της κατεχόμενης Κύπρου με τους Ελληνοκυπρίους και στη συνέχεια να τους ξεπεράση, με απώτερο στόχο την Τουρκοποίηση της Κύπρου. Επιπλέον, διοχετεύει μέσω της γραμμής αντιπαράθεσης δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνους/Τούρκους λαθρομετανάστες με στόχο την άλωση και του ελεύθερου τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας. 

Και αυτά πραγματοποιούνται χωρίς οι Κυβερνήσεις της Κύπρου και της Ελλάδος να καταγγείλουν επισήμως την Τουρκία για το έγκλημα αυτό πολέμου, δηλ. του εποικισμού.

Για την Ελλάδα, μια και δεν μπορεί να στείλη τους εποίκους της με τον τρόπο που πράττει στην Κύπρο, εφαρμόζει τη μέθοδο της λαθρομετανάστευσης. Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι Τούρκοι δουλέμποροι συνεργάζονται με το Τουρκικό κράτος για την υλοποίηση αυτού του στόχου. Γι’αυτό τον λόγο και δεν δέχεται την επαναπροώθηση των λαθρομεταναστών στο έδαφός της.

Η χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας πιστεύουμε ότι πρέπει να γίνη λελογισμένα και με μεγάλη προσοχή, αφού πρώτα διαπιστωθεί σε ατομική βάση, μετά την ενηλικίωση όσων μεταναστών βρίσκονται νόμιμα στη χώρα και μετά από αίτησή τους, η ενσωμάτωση τους στην ελληνική κονωνία και τον ελληνικό πολιτισμό. Διαφορετικά, η μαζική πολιτογράφηση θα δημιουργήση περισσότερα προβλήματα από αυτά που υποτίθεται ότι θα λύση και μάλιστα δεν θα υπάρχη δυνατότητα πισωγυρίσματος. Η δε ασφάλεια και η κοινωνική συνοχή κινδυνεύουν να διαταρχθούν με δυσάρεστες συνέπειες για όλους.

Η χορήγηση δε του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στους νόμιμους μετανάστες στις δημοτικές εκλογές δεν εξυπηρετεί παρά μόνο κομματικές σκοπιμότητες. Είναι κρίμα που για άλλη μια φορά το κυβερνών κόμμα λαμβάνει τις αποφάσεις του με βάση τα κομματικά του οφέλη, όπως συνέβη πριν από χρόνια με τις ελληνοποιήσεις των Ρωσσοπόντιων.

Άλλο θέμα βέβαια είναι τα ατομικά δικαιώματα των μεταναστών. Αυτά είναι θεσμικά κατοχυρωμένα και θα πρέπει να γίνονται απόλυτα σεβαστά, ώστε να μην πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από οποιονδήποτε. Εάν υπάρχουν κενά, η πολιτεία οφείλει να τα συμπληρώση με σχετικές νομοθετικές πρωτοβουλίες. Το δικαίωμα στην εργασία και την αμοιβή, το δικαίωμα της ασφάλισης και της περίθαλψης, το δικαίωμα απόκτησης περιουσίας και άλλα συναφή δικαιώματα μπορούν και πρέπει να κατοχυρωθούν, ώστε ο νόμιμος μετανάστης να νοιώθη τη χώρα στην οποία ζεί ως πραγματική πατρίδα του.

Το δικαίωμα της πολιτογράφησης θα πρέπει να είναι το επιστέγασμα της ειρηνικής και ουσιαστικής ενσωμάτωσής τους στην ελληνική κοινωνία και θα πρέπει να θεωρείται ως το αποκορύφωμα της ενσωμάτωσής τους και ως αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες τις οποίες προσφέρουν ή θα μπορούσαν να προσφέρουν για την ευημερία και την εθνική ασφάλεια της χώρας μας.

Και επειδή μερικοί υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης μηδενίζουν την ελληνική εθνική ταυτότητα υποστηρίζοντας ότι σήμερα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης αυτή, δηλ. η ελληνική ταυτότητα, είναι ανύπαρκτη ή ότι έχει αλλοιωθεί, και, επομένως, δεν έχει νόημα να μιλά κανείς ακόμη για τον κίνδυνο αλλοίωσής της, θα πρέπει να πούμε ότι ελληνική εθνική ταυτότητα είναι πρωτίστως η συνείδηση του ανήκειν στο Ελληνικό Έθνος με την πολυχιλιετή ιστορία του και τον εξίσου πολυχιλιετή πολιτισμό του που διαπότισε και γονιμοποίησε όχι μόνο τον Ευρωπαϊκό αλλά και τον παγκόσμιο πολιτισμό, με την πολυχιλιετή αδιάκοπη γλωσσική του παράδοση, με τη δισχιλιετή χριστιανική ορθόδοξη πίστη και με τους αδιάκοπους αγώνες του για την ελευθερία.

Συμπερασματικά, αν ληφθούν αποφάσεις με προχειρότητα και έλλειψη διορατικότητας, η εξέλιξη των πραγμάτων θα είναι τέτοια που θα ισχύη και πάλι η λαϊκή σοφία, στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα! Δυστυχώς, όμως, δεν θα υπάρχει δυνατότητα εξόδου από τα αδιέξοδα που θα δημιουργηθούν.

ΣΗΜ. Το ότι ο πρωθυπουργός έχει στο μυαλό του το Αμερικανικό πρότυπο αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι στην πρόσφατη ομιλία του στη Βουλή μίλησε για Έλληνες με καταγωγή το Πακιστάν, Έλληνες με καταγωγή το Αβγανιστάν ή την Ινδία, Έλληνες με Αλβανική καταγωγή κλπ., όπως δηλ. ακριβώς συμβαίνει στις ΗΠΑ.