ΟΧΙ ΣΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΩΜΗΣ ΒΙΑΣ !

(10.12.2008)

Ο προκληθείς από πυροβολισμό αστυνομικού θάνατος ανθρώπου, και δή ενός δεκαεξάχρονου μαθητή, έδωσε την αφορμή να ανέλθουν στην επιφάνεια επικίνδυνες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, οι οποίες προδικάζουν ένα όχι ελπιδοφόρο μέλλον για την πατρίδα μας. Το μέτρο και η σωφροσύνη είναι φαίνεται έννοιες που όλο και περισσότερο φαίνεται να εκλείπουν από την ελληνική κοινωνία. 

Η ευνομία πάσχει ανιάτως και δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα βελτίωση της καταστάσεως.

Οι δημοσιογράφοι των τηλεοπτικών σταθμών πανελλήνιας εμβέλειας, για άλλη μια φορά, υποκατέστησαν την δικαιοσύνη. 

Με ύφος αλαζονικό και αυταρχικό και απόλυτο, προέβησαν στο «ανακριτικό» έργο και εξέδωσαν την «ετυμηγορία» τους για το θλιβερό και οδυνηρό αυτό περιστατικό. Απεφάνθησαν ότι ο αστυνομικός «δολοφόνησε εν ψυχρώ» τον μαθητή, εντείνοντας έτσι, σκόπιμα και υποβολιμαία, την οργή και την αγανάκτηση που είναι φυσικό να αισθάνονται οι πολίτες για τον θάνατο ενός οιουδήποτε ανθρώπου και μάλιστα νεαρής ηλικίας.

Έργο των δημοσιογράφων είναι να παρουσιάζουν αντικειμενικά, όσο γίνεται, τα γεγονότα και να μην υποκαθιστούν την δικαστική εξουσία στο έργο της. Υπεύθυνη και αρμόδια για τις ανακρίσεις και για την παραπομπή τυχόν υπόπτων για διάπραξη εγκληματικών πράξεων στα αρμόδια όργανα είναι οι εισαγγελικές αρχές. Αυτές και μόνον, με την συνδρομή των όποιων μαρτύρων, είναι αρμόδιες και υπεύθυνες και όχι φυσικά οι δημοσιογράφοι.

Ο θάνατος του νεαρού μαθητή χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι από τους αναρχικούς και αντιεξουσιαστές, των οποίων η «οργή» και η «αγανάκτηση» είναι πάντοτε υπό ατμόν έτοιμη να εκδηλωθεί κατά της εκάστοτε εξουσίας, για να μετατρέψουν για άλλη μια φορά την Αθήνα σε πεδίο συγκρούσεων με τα ΜΑΤ και να εκδηλώσουν την οργή τους με την συνηθισμένη αντικοινωνική συμπεριφορά και την ωμή βία, δηλαδή την πυρπόληση κτιρίων και αυτοκινήτων, την καταστροφή και τη λεηλασία καταστημάτων και τραπεζών, και γενικά τη μετατροπή του κέντρου της Αθήνας σε «πεδίο πολεμικών συγκρούσεων».

Ο κάθε ένας βεβαίως είναι απόλυτα ελεύθερος να ασπάζεται οποιαδήποτε ιδεολογία, αρκεί βέβαια, εφόσον ζει σε μια ευνομούμενη πολιτεία, να σέβεται τους νόμους που τη διέπουν. Όση οργή και αγανάκτηση αισθάνεται κανείς για κάποια εγκληματική πράξη ή αδικία, δεν έχει το δικαίωμα να συμπεριφέρεται με τον ίδιο ή πολλές φορές πολύ χειρότερο τρόπο από αυτόν που υποτίθεται ότι καταδικάζει και για τον οποίο διαμαρτύρεται.

Η πολιτική εξουσία, επιπλέον, δεν κατόρθωσε, ούτε η προηγούμενη ούτε η τωρινή να απαλλαγεί από το σύνδρομο της πολιτικής εκμεταλλεύσεως των θλιβερών αυτών περιστατικών. Αντίθετα, παρατηρείται ασύδοτη και ασύστολη εκμετάλλευσή τους, με αποτέλεσμα βέβαια, αφενός, η εκάστοτε κυβέρνηση να αδυνατεί να ανταποκριθεί στις περιστάσεις και, αφετέρου, να υποσκάπτουν τα θεμέλια του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος με αρνητικές συνέπειες για το μέλλον.

Δεν είναι νοητό και παραδεκτό από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών η δημιουργία «αβάτου» για την αστυνομία είτε στα Εξάρχεια είτα αλλού. Το «άβατο» των Εξαρχείων και οι χώροι του πανεπιστημιακού «ασύλου» κατήντησαν άντρα εξορμήσεως εγκληματικών στοιχείων. 

Πόσες φορές δεν «έζησε» ο ελληνικός λαός τις σκηνές πυρπολισμών και βιαιοπραγιών σε αυτούς τους χώρους! Και είναι δυνατόν να δεχτεί κανείς ότι η εκάστοτε Κυβέρνηση και οι δυνάμεις ασφαλείας αδυνατούν να επιβάλουν τον νόμο σε 50-100 ταραξίες; Ή θα πρέπει να δεχτούμε πλήρη ανικανότητα της αστυνομίας ή έλλειψη πολιτικής βούλησης εκ μέρους των κυβερνώντων.

Η αστυνομία είναι υπεύθυνη για την ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας των πολιτών. Θα πρέπει να παρέχεται στα όργανα της τάξεως άρτια εκπαίδευση και συστηματική επιμόρφωση, ώστε να επιτελούν με αφοσίωση και ευγένεια τα καθήκοντά τους και να σέβονται τη ζωή και την περιουσία των πολιτών.

 Η περιοδική ψυχολογική/ψυχιατρική εξέταση επιβάλλεται λόγω της φύσεως του επαγγέλματός τους και των πολλαπλών πιέσεων που ασκούνται σε αυτούς καθημερινά. 

Η αξιοκρατική ανέλιξη και εξέλιξη στην ιεραρχία και η πάταξη του κομματισμού εμπεδώνει την εμπιστοσύνη των ιδίων στο κράτος δικαίου και συντελεί στην καλύτερη και πιο πειθαρχημένη εκτέλεση των καθηκόντων τους. Το φαινόμενο της αποστρατείας ικανών στελεχών από τις Κυβερνήσεις για την προώθηση «ημετέρων» θα πρέπει να σταματήσει. 

Η στελέχωση της αστυνομίας με άρτια εκπαιδευμένα άτομα, υπεύθυνα και ικανά, αφοσιωμένα στο καθήκον, ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων, θα πρέπει να είναι η συνισταμένη της πολιτικής όλων εκείνων που είναι υπεύθυνοι για τη δημόσια ασφάλεια.

Για να ασκήσουν, ωστόσο, τα καθήκοντά τους σωστά και υπεύθυνα, οι αστυνομικοί χρειάζονται την αρωγή της πολιτείας και την εμπιστοσύνη των πολιτών. 

Η υλική, κυρίως όμως ηθική στήριξή τους είναι απολύτως απαραίτητη. Δυστυχώς, η μεν πολιτεία συχνά με τις πράξεις της «ευνουχίζει» ηθικά τα αστυνομικά όργανα, ενώ ακόμα χειρότερα αντιμετωπίζονται εκ μέρους των πολιτών και ιδιαίτερα της νεολαίας. 

Η εποχή της Τουρκοκρατίας παρήλθε, ωστόσο η νοοτροπία εξακολουθεί να είναι σχεδόν η ίδια: οι αστυνομικοί αντιμετωπίζονται με δυσπιστία και συχνά εχθρικά. Σε αυτό βέβαια συμβάλλει μερικές φορές και η ανεπίτρεπτη αλαζονική ή προσβλητική συμπεριφορά μελών του αστυνομικού σώματος προς τους πολίτες, και ακόμη χειρότερα, η διάπραξη εγκληματικών πράξεων. Η αστυνομία οφείλει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών με τη διαγωγή της. Η εμπιστοσύνη δεν χαρίζεται ούτε εκβιάζεται, αλλά κερδίζεται.

Ανεπίτρεπτο είναι βέβαια το φαινόμενο, το οποίο ζήσαμε αυτές τις μέρες όλοι μας, δηλαδή η απαξίωση και η εξύβριση συλλήβδην του αστυνομικού σώματος. 

Οι αστυνομικοί είναι και αυτοί παιδιά του λαού, προέρχονται συνήθως από φτωχές, εργατικές και αγροτικές, οικογένειες, δεν είναι ατσάλινοι, είναι και αυτοί άνθρωποι. 

Είναι απαράδεκτο οι νέοι μας, ανώριμα παιδιά του Γυμνασίου και του Λυκείου, καθώς και φοιτητές,  η μελλοντική δηλαδή ηγεσία του τόπου, να βρίζουν ασύστολα τα αστυνομικά όργανα με το γνωστό «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι»! Αυτούς  τους οποίους καλούμε να  προστατεύσουν τη ζωή και την περιουσία μας! 

Οφείλουμε όλοι, Κυβέρνηση, πολιτικά κόμματα, το σχολείο και η οικογένεια, να δημιουργήσουμε μια άλλη νοοτροπία και αντίληψη για τις αστυνομικές δυνάμεις. Να εμπνεύσουμε τον απαραίτητο σεβασμό και εκτίμηση για το έργο που επιτελούν. 

Και αυτοί όμως από τη μεριά τους θα πρέπει να προσπαθήσουν να εξυψωθούν στο ύψος των περιστάσεων, να κερδίσουν την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό των πολιτών με τον επαγγελματισμό και την αφοσίωση στο καθήκον. Είναι καιρός, αν θέλουμε να προλάβουμε χειρότερες καταστάσεις και επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ της αστυνομίας και των πολιτών.