ΣΕ ΤΙ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ Ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΣΗΜΕΡΑ !

(1.4.2009)

21^η Φεβρουαρίου 1913, Μπιζάνι, απελευθέρωση των Ιωαννίνων! 25^η Μαρτίου 1821, εθνεγερσία για απελευθέρωση από τον μακραίωνα Τουρκικό ζυγό! 28^η Οκτωβρίου 1940, το ιστορικό ΟΧΙ στους φασίστες του Μουσολίνι και το ηρωικό έπος στα βουνά της Ηπείρου και, λίγους μήνες αργότερα, η πρωτοφανής αντίσταση στις χιτλερικές σιδερόφρακτες στρατιές!

Επέτειοι εθνικής υπερηφανείας και προβληματισμού!

Χρυσοί κρίκοι σε μια χρυσή πολυχιλιετή ιστορική πορεία του Ελληνικού έθνους, οι οποίοι μαζὶ με το «εἷς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης», τον υπέρτατο αγώνα για να προασπισθεί το «ἐλεύθερον ἦμαρ» και να αποτραπεί το «δούλιον ἦμαρ» του Ομήρου,

 την απαράμιλλη ευψυχία των Ελλήνων κατά τους Περσικούς πολέμους, με τον Μαραθώνα, τη Σαλαμίνα, τις Πλαταιές, και το «μολὼν λαβέ» του Λεωνίδα, τους ηρωικούς υπερασπιστές των συνόρων του Βυζαντίου, τους θρυλικούς ακρίτες και τον Διγενή, την αγέρωχη και υπερήφανη απάντηση του βασιλέως της Κωνσταντινουπόλεως Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τον πορθητή, όταν ο τελευταίος ζήτησε την παράδοση της πόλεως, αφενός, με υποσχέσεις σεβασμού της ζωής και της περιουσίας των αρχόντων, καθώς και του λαού, και, αφ’ ετέρου, τις απειλές για την απώλεια της ζωής και της περιουσίας των αρχόντων και την αιχμαλωσία και την πώληση ως δούλων των πολιτών, ότι «τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῡναι οὔτ’ ἐμόν ἐστι οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ. Κοινῆι γὰρ γνώμῃ πάντες αυτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τὴν ζωὴν ἡμῶν», τους αρματωλούς και τους κλέφτες στους σκοτεινούς αιώνες της σκλαβιάς,το ολοκαύτωμα των ηρωικών υπερασπιστών του Αρκαδίου, τους ελεύθερους πολιορκημένους του Μεσολογγίου, τους αδούλωτους στη ψυχή και το πνεύμα Σουλιώτες,τους τόσους επώνυμους και ανώνυμους αγωνιστές του ’21, του ’13, του ’22, του ’40, και της εθνικής αντιστάσεως,τον αγώνα της ΕΟΚΑ με τους απαγχονισθέντες να ψάλλουν τον εθνικό ύμνο πριν από την εκτέλεσή τους, τον Μάτση με το μολών λαβέ, το ολοκαύτωμα του Αυξεντίου,και άλλων ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός,συναποτελούν την πεμπτουσία της Ελληνικής ταυτότητος και την αιτία της διαχρονικής υπάρξεως του Ελληνισμού.

Η βαθεία πίστις και η ακλόνητος πεποίθηση ότι χωρίς ευψυχία (λεβεντιά) η ελευθερία είναι αδύνατο να κατακτηθεί και ότι η ευδαιμονία χωρίς την ελευθερία είναι πράγμα ασύλληπτο («εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον τὸ δ’ ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον», Θουκυδίδης) δημιούργησε το απαράμιλλο πνεῦμα αυτοθυσίας.

Η αγάπη της πατρίδος, ο πατριωτισμός, συνίσταται πρωτίστως σε αυτό το συναίσθημα και το πνεῦμα, δηλαδή να είναι κανείς πρόθυμος να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή του για χάρη της ελευθερίας, δηλαδή για χάρη του συλλογικού είναι. Αυτό προϋποθέτει βέβαια, όπως αποδεικνύει η ιστορία, μια συστηματική πνευματική προετοιμασία μέσα από το κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον.

Οι καιροί βέβαια άλλάζουν, οι συνθήκες όμως, οι αντιπαραθέσεις και οι κίνδυνοι ελλοχεύουν πάντοτε. Ο πατριωτισμός σήμερα δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στην ετοιμότητα για αυτοθυσία, κάτι βέβαια που συστηματικά υπονομεύεται τα τελευταία χρόνια για χάρη δήθεν του εφικτού, με πρόσχημα την αδυναμία της χώρας σε σύγκριση με τους καταπατητές των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Αν οι Αθηναίοι και οι άλλοι Έλληνες ενεργούσαν με βάση την αναλογία των δυνάμεων, δεν θα είχαν αντισταθεί στους Πέρσες και η τύχη της Ελλάδος και της Ευρώπης θα ήταν εντελώς διαφορετική. Και αν οι ξυπόλητοι ραγιάδες υπολόγιζαν τις δυνάμεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και την αρνητική τότε διεθνή συγκυρία (με το δόγμα του Μέττερνιχ), δεν θα τολμούσαν ποτέ να σηκώσουν κεφάλι και η τύχη της Ελλάδος και του Ελληνισμού θα ήταν εντελώς διαφορετική από ότι είναι σήμερα.

Πατριωτισμός σημαίνει προπάντων αγάπη προς την πατρίδα. Η αγάπη αυτή πρέπει να εκφράζεται και με το πνεύμα αυτοθυσίας, όταν οι περιστάσεις το απαιτήσουν, αλλά και με πολλούς άλλους τρόπους.

Ο σεβασμός των νόμων και του πολιτεύματος, η εκπλήρωση στο ακέραιο των υποχρεώσεων του πολίτη προς το κράτος, η διεκδίκηση των δικαιωμάτων με νόμιμο τρόπο, ο σεβασμός και η προστασία του περιβάλλοντος, της πανίδος και της χλωρίδος του τόπου μας, ο σεβασμός στις παραδόσεις του έθνους, η εξασφάλιση της αξιοκρατίας, η πρόθυμη παροχή των ποικίλων υπηρεσιών προς τους πολίτες εκ μέρων των λειτουργών του κράτους, η δημιουργία συνθηκών πλήρους απασχόλησης, αξιοπρεπούς αμοιβής, κοινωνικής περίθαλψης, υψηλού επιπέδου παιδείας προς όλους, της κοινωνικής γαλήνης και της ασφάλειας στη ζωή και την περιουσία, η ανάπτυξη της κοινωνικής αλληλεγγύης και των ανθρωπιστικών αξιών με ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα συνδυάζει τη διδασκαλία των ανθρωπιστικών μαθημάτων με την ανάλογη υψηλού επιπέδου διδασκαλία των σύγχρονων θετικών επιστημών, ο σεβασμός και η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και η ανάπτυξη του πολιτιστικού επιπέδου του λαού, η με θρησκευτική ευλάβεια καλλιέργεια της γλωσσικής παιδείας, είναι, λαμβανομένων υπόψιν των σημερινών δεδομένων, εκφάνσεις του πατριωτισμού.

Επιπλέον, η ισονομία, η ισοπολιτεία και η δικαιοσύνη, η ανεκτικότητα έναντι των αλλοδόξων και αλλοφύλων, η επίλυση των προβλημάτων δια της πειθούς μέσω διαλόγου, ο σεβασμός στους νόμους και τους άρχοντες, η υπευθυνότητα, η αφιλοκέρδεια και η αφιλοχρηματία των ασκούντων εξουσία, η συνέπεια λόγων και έργων,  και η συμμετοχή στα κοινά είναι ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ της δημοκρατίας.

Αυτή την παρακαταθήκη έχουμε όλοι χρέος, πρωτίστως βέβαια οι εκάστοτε ασκούντες την εξουσία, να διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού και να ενσταλάξουμε στις ψυχές των νέων μας, αν θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον για την πατρίδα μας.

Δυστυχώς, όμως, με ευθύνη κυρίως των αρχόντων και των μέσων μαζικής ενημέρωσης (πρωτίστως των τηλεοπτικών), παρατηρείται τις τελευταίες δεκαετίες μία συστηματική προσπάθεια, εμφανής και λανθάνουσα, υπόσκαψης των θεμελίων του ελληνισμού, απαξίωσης των χριστιανικών και εθνικών ιδεωδών και της ανθρωπιστικής παιδείας, υποβάθμισης της ελληνικής γλώσσας με την υπερτρισχιλιετή παράδοση, πρώτον, με την πολιτική υποχρεωτική καθιέρωση της δημοτικής, που είχε ως συνέπεια την απότομη αποκοπή των νέων μας ακόμα και από την πιο πρόσφατη λογοτεχνική και επιστημονική μας παράδοση, και, λίγο αργότερα, πάλι χάριν του λαϊκισμού αλλά και την εξυπηρέτηση των εκδοτικών συμφερόντων, με την κατάργηση του πολυτονικού και την καθιέρωση του μονοτονικού, που είχε ως συνέπεια τη προχειρότητα και τη διανοητική και πνευματική σύγχυση.

Το τραγικώτερο όμως όλων είναι η δουλική και ραγιαδίστικη στάση των ελληνικών κυβερνήσεων έναντι της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Τουρκίας, η οποία με τις ενέργειες και την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων κατέλαβε και εξακολουθεί να κατέχει παράνομα το 40% της Κυπριακής Δημοκρατίας, πλήρους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να αλλοιώνει δημογραφικά τα κατεχόμενα με την εκδίωξη των νομίμων ελληνοκυπρίων κατοίκων του και τον παράνομο εποικισμό με υπανάπτυκτους τούρκους ανατολίτες, να παραβιάζει με τόσο προκλητικό τρόπο τον εθνικό εναέριο και θαλάσσιο χώρο διεκδικώντας έμπρακτα το μισό Αιγαίο, και να απειλεί την Ελλάδα με casus belli σε περίπτωση άσκησης του νομίμου δικαιώματός της για επέκταση των χωρικών της υδάτων σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.

Η πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας και η μυθοπλασία ότι τα προβλήματα θα επιλυθούν με την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε έξαρση του τουρκικού επεκτατισμού με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον. Η άποψη ότι «είναι καλύτερα να έχουμε λιγότερα μερικά στρέμματα γηs από εκείνα που μαs ανήκουν, παρά να διατηρούμε ότι μαs ανήκει και να μην μπορούμε να κοιμηθούμε από τον φόβο τηs ξαφνικήs επίθεσηs κάποιου κακόγνωμου γείτονα», άποψη που εκφράστηκε παλαιότερα από Υπουργό των Εξωτερικών της Ελλάδος, σύμφωνα με δημοσίευμα του Θωμά Σάρα, αρχισυντάκτη της Βορειο-Αμερικανικής Επιθεώρησης «Πατρίδες» (Ιανουάριος 2009) του Καναδά και προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Συντακτών του Ξενόγλωσσου Τύπου Καναδά,  δεν είναι μόνο απαράδεκτη εθνικά, αλλά έρχεται σε πλήρη αντίθεση και απαξιώνει πλήρως το πνεύμα και την υπερτρισχιλιετή ιστορική παράδοση αγώνων του Ελληνισμού. Αλοίμονο, αν τέτοιο πνεύμα ηττοπάθειας επικρατήσει στους κυβερνώντες και στους πολίτες αυτού του τόπου!