(Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010)
Οργή και αγανάκτηση κατά των πολιτικών, υπευθύνων για τη σημερινή τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας, καθώς και ανασφάλεια και ανησυχία για τις μελλοντικές εξελίξεις και τις επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο, είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα των πολιτών.
Για πολλούς μήνες τώρα βλέπουν την εγκληματική αδράνεια και δυσλειτουργία της Κυβερνήσεως, η οποία ανάλωσε όλο αυτό το χρονικό διάστημα ουσιαστικά δυσφημίζοντας τη χώρα και στρώνοντας το χαλί στους κερδοσκόπους και ασκώντας αντιπολιτευτική κριτική στην προηγούμενη, αποτυχημένη, Κυβέρνηση της ΝΔ.
Βλέπουν, αναίτιοι οι πλείστοι, να περικόπτοναι οι μισθοί και οι συντάξεις, να αυξάνονται καθημερινά οι τιμές των αγαθών, βομβαρδίζονται πανταχόθεν και παντοιοτρόπως από δυσοίωνες προβλέψεις ή παραπλανητικές ωραιοποιήσεις, αυξάνοντας έτσι την αμηχανία και το άγχος τους. Απώτερος στόχος φαίνεται να είναι ο εφησυχασμός ή η προετοιμασία για επιβολή ακόμη σληρότερων μέτρων.
Ενώ η οικονομία βρίσκεται ουσιαστικά στην κόψη του ξυραφιού, η δυσλειτουργία της Κυβερνήσεως, οι σπατάλες, και οι χρονοτριβές στη λήψη των αποφάσεων, αφενός, και κάποιες απαράδεκτες ενέργειες οργανωμένων κομματικών μειοψηφιών της αριστεράς, όπως του περιβόητου πια ΠΑΜΕ (όπως η παρεμπόδιση ελλιμενισμού και αποβίβασης τουριστών από κρουαζερόπλοια ή ο αποκλεισμός του λιμανιού του Πειραιά από τα ψαροκάϊκα), αφετέρου, καθιστούν το μέλλον ακόμη ζοφερώτερο και την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό ακόμη πιο αρνητική.
Σύμφωνα με τους περισσότερους διεθνείς οικονομικούς αναλυτές, ο δρόμος που επέλεξε η Ελλάδα, δηλαδή του περαιτέρω δανεισμού με όρους του ΔΝΤ και της ΕΕ, είναι δρόμος που οδηγεί είτε στην αναδιάρθρωση του χρέους είτε σε καταστάσεις παρόμοιες με της Αργεντινής.
Λόγω της συρρίκωνσης της οικονομίας (η ύφεση αναμένεται να ξεπεράσει το 5%) και της ανυπαρξίας επενδύσεων λόγω της υψηλής φορολογίας σε σχέση με άλλες γειτονικές χώρες, τα κρατικά έσοδα είναι επόμενο να μειώνονται χρόνο με το χρόνο (ήδη υπάρχει υστέρηση εσόδων γύρω στο 1 δις) και επομένως είναι αμφίβολο, αν θα επαρκούν για την αποπληρωμή των τόκων και των ανελαστικών υποχρεώσεων του κράτους.
Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύονται στο ΒΗΜΑ (6.6.10) και στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (6.6.10), ισχύει ήδη μερική στάση πληρωμών του Δημοσίου εντός της χώρας (επιστροφή ΦΠΑ, πληρωμές στα Ταμεία, πληρωμές σε προμηθευτές). Το υδροκέφαλο κράτος δεν έχει περιορίσει τις σπατάλες, αφού οι υποτιθέμενες περικοπές στις δαπάνες ουσιαστικά οφείλονται στη στάση πληρωμών τουλάχιστον μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου (10 δις οφείλει στον ιδιωτικό τομέα, 6 δις στις φαρμακοβιομηχανίες, 1,6 δις σε κατασκευαστικές εταιρείες για τα ολυμπιακά έργα! –Βλ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 6.6.10). Αυτά όμως αναπόφευκτα οδηγούν σε μεγάλη κρίση πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες κινδυνεύουν με λουκέτο.
Ο περιορισμός της κατανάλωσης οδηγεί σε μειωμένα έσοδα για το κράτος και στην ανάγκη νέων σκληρότερων μέτρων και ο φαύλος κύκλος τείνει προς περαιτέρω συρρίκνωση των εσόδων και μεγαλύτερες ανάγκες δανεισμού για την εξυπηρέτηση του χρέους και των ανελαστικών δαπανών. Όταν τα χρήματα που μας δανείζουν τελειώσουν, προς το τέλος του 2011 και τις αρχές του 2012, και το δημόσιο χρέος θα αντιστοιχεί στο 145% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, ποια προοπτική υπάρχει για δανεισμό από τις αγορές με ευνοϊκό επιτόκιο;
Οι διαρθρωτικές αλλαγές και τα επείγοντα μέτρα περιορισμού της σπατάλης προχωρούν με ρυθμό χελώνας, και – ακούστε και αυτό! – διώχνουμε επενδύσεις, όπως π.χ. την προτεινόμενη επένδυση 250 εκατομμυρίων της Royal Carribean Cruises, αφού ζήτησαν οι ανευθυνοϋπεύθυνοι την παράλληλη πρόσληψη «καμιά πενηνταριά –εξηνταριά ελλήνων ναυτικών»! (Βλ. το ΒΗΜΑ «Ανάπτυξη», 6.6.10)
Η Κυβέρνηση θα μπορούσε και θα έπρεπε, αξιοποιώντας την κινητή και ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, αλλά λαμβάνοντας και άλλα συναφή μέτρα, όχι μόνο να αποφύγει τον περαιτέρω δανεισμό και την υποτέλεια της χώρας στο ΔΝΤ και τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, αλλά και να εξαλείψει μια για πάντα το χρέος της. Αυτό θα μπορούσε και μπορεί να γίνει, όπως δήλωσε ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς των ΗΠΑ Στήβ Χάνκε (βλ. σχετικά ΒΗΜΑ, 6.6.10), με «ελεγχόμενη» εθελοντική αναδιαπραγμάτευση και αναδιάρθρωση του χρέους με τους πιστωτές, όπως συνέβη με το Ντουμπάι, χώρα η οποία μείωσε σε συνεννόηση με τους πιστωτές της το χρέος της κατά 39% με παράλληλη επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής. Αυτό για την Ελλάδα σημαίνει μείωση του χρέους κατά 120 δις.
Τα υπόλοιπα 180 δις θα μπορούσε το Ελληνικό Δημόσιο να τα αποπληρώσει άμεσα με αξιοποίηση της κινητής και ακίνητης περιουσίας του, με υποχρεωτική εισφορά των τραπεζών και των υπερπλούσιων πολιτών της, αλλά και με τον συμψηφισμό του χρέους π.χ. προς τη Γερμανία με τις πολεμικές αποζημιώσεις και την υφαρπαγή του χρυσού κατά την περίοδο της κατοχής από τους ΝΑΖΙ.
Η αποπληρωμή του χρέους είναι απολύτως αναγκαίο, βέβαια, να συνοδευτεί με άμεσες σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές τόσο στον Δημόσιο τομέα όσο και στο πολιτικό σύστημα, όπως π.χ. η μείωση και η αναμόρφωση της Δημόσιας Υπηρεσίας και η πάταξη της γραφειοκρατίας, η σημαντική μείωση του αριθμού των βουλευτών και η κατάργηση των κάθε είδους προνομίων τους, η ενίσχυση του ελεγκτικού μηχανισμού για την πάταξη της διαφθοράς, η άμεση απαλλαγή του Δημοσίου από τις κάθε είδους ζημιογόνες ή μη επιχειρήσεις και οργανισμούς με την αποκρατικοποίησή τους, η δημιουργία ευνοϊκού επενδυτικού κλίματος, η πάταξη κάθε είδους παρανομιών και αυθαιρεσιών με την αυστηρή εφαρμογή των νόμων, καθώς και άλλα μέτρα για την επανάκτηση της αξιοπιστίας τόσο στην πολιτική όσο και στην οικονομική ζωή του τόπου και την ενίσχυση της παγαγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων.
Η αρνητική εικόνα του Έλληνα και της Ελλάδας που δημιουργήθηκε σε όλο τον κόσμο με την αποκλειστική ευθύνη των πολιτικών θα πρέπει σταδιακά να ανατραπεί με την προβολή των θετικών στοιχείων του σύγχρονου Ελληνισμού, όπως π.χ. στις τέχνες, τη λογοτεχνία (δύο Νόμπελ λογοτεχνίας), την επιστήμη, τη ναυτιλία, τον πολιτισμό γενικώτερα.
Παράλληλα, ο λαός οφείλει να αλλάξει νοοτροπία. Η εργατικότητα, η υπευθυνότητα, η εντιμότητα, η συνεργατικότητα, η ισορροπία μεταξύ εισοδημάτων και κατανάλωσης, η οριστική απαλλαγή από τις πελατειακές σχέσεις και την αναξιοκρατία, η ανάδειξη και αξιοποίηση των προτερημάτων και της έμφυτης ευφυϊας του Έλληνα και η χειραγώγηση των ελαττωμάτων μας, είναι τα απαραίτητα συστατικά για την ευνομία και την ευημερία αυτού του τόπου και των πολιτών του.
Η παιδεία είναι το εργαλείο για τη διαμόρφωση τόσο υπεύθυνων πολιτών, όσο και για την οικονομική ανάπτυξη του τόπου. Οι προχειρότητες και οι πειραματισμοί θα πρέπει κάποια στιγμή, σύντομα, να αντικατασταθούν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, ώστε να δοθεί ένα καινούργιο ξεκίνημα για μια παιδεία υψηλού επιπέδου, όπου δεν θα εμφιλοχωρεί ο λαϊκισμός και οι εκπτώσεις.
Αν αυτά δεν γίνουν, τότε, όπως χωρίς επιφυλάξεις δηλώνει ο Χάνκε, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει το χρέος και η οδυνηρή διαδικασία του ΔΝΤ στην οποία σύρθηκε και η οποία απλώς μεταθέτει το πρόβλημα κάποια στιγμή θα καταλήξει στο ανεπιθύμητο μεν, αναπόδραστο δε αποτέλεσμα.
Μια αναπόφευκτη συνέπεια θα είναι τότε η ενίσχυση των δύο ακραίων τάξεων στη χώρα, δηλαδή των ολίγων και υπερπλούσιων και των πολλών υπέρπτωχων. Μια τέτοια όμως χώρα είναι καταδικασμένη σε εσωτερικές έριδες και πολιτική αστάθεια, σύμφωνα με τα ιστορικά δεδομένα αλλά και τη θεωρητική προσέγγιση του θέματος από τον Αριστοτέλη στα Πολιτικά του. Μια τέτοια κοινωνία δεν διαφέρει από την κονωνία των δούλων και των αφεντικών, στην οποία οι πρώτοι φθονούν και επιβουλεύονται τους δεύτερους, ενώ τα αφεντικά συμπεριφέρονται υπεροπτικά και περιφρονητικά στους πρώτους.
Η ισχυρή μεσαία τάξη είναι παράγοντας πολιτικής σταθερότητας, επειδή αυτή συμπεριφέρεται με βάση τη λογική και το μέτρο. Αντίθετα, καθετί το υπερβολικό, όπως το «ὑπέρκαλον» ή «ὑπερίσχυρον» ή «ὑπερευγενὲς» ή «ὑπερπλούσιον» (δηλ. ο πανέμορφος, ο πανίσχυρος, ο έχων εξαιρετικά ευγενή καταγωγή, ο πάμπλουτος), όπως και τα αντίθετά τους, το «ὑπέρπτωχον» ή «ὑπερασθενὲς» ή «σφόδρα ἄτιμον» (δηλ. ο πάμφτωχος, ο εξαιρετικά αδύνατος, αυτός που δεν έχει κανένα απολύτως πολιτικό δικαίωμα), δύσκολα ακολουθεί στη συμπεριφορά του τη λογική.
Οι πρώτοι γίνονται «ὑβρισταὶ καὶ μεγαλοπόνηροι μᾶλλον», ενώ οι άλλοι «κακοῦργοι καὶ μικροπόνηροι λίαν». Και είναι γνωστό ότι τα περισσότερα αδικήματα γίνονται «δι’ ὕβριν» και «διὰ κακουργίαν», δηλαδή από αλαζονεία και από κακία του χαρακτήρα.
Οι καιροί οὐ μενετοί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου